Dominica Pentecostes ~ I. classis

Divinum Officium Monastic - 1963

05-20-2018

Ad Matutinum

Incipit
℣. Dómine, lábia +︎ mea apéries.
℟. Et os meum annuntiábit laudem tuam.
℣. Dómine, lábia mea apéries.
℟. Et os meum annuntiábit laudem tuam.
℣. Dómine, lábia mea apéries.
℟. Et os meum annuntiábit laudem tuam.

Psalmus 3 [0]
3:2 Dómine, quid multiplicáti sunt qui tríbulant me? * multi insúrgunt advérsum me.
3:3 Multi dicunt ánimæ meæ: * Non est salus ipsi in Deo eius.
3:4 Tu autem, Dómine, suscéptor meus es, * glória mea, et exáltans caput meum.
3:5 Voce mea ad Dóminum clamávi: * et exaudívit me de monte sancto suo.
3:6 Ego dormívi, et soporátus sum: * et exsurréxi, quia Dóminus suscépit me.
3:7 Non timébo míllia pópuli circumdántis me: * exsúrge, Dómine, salvum me fac, Deus meus.
3:8 Quóniam tu percussísti omnes adversántes mihi sine causa: * dentes peccatórum contrivísti.
3:9 Dómini est salus: * et super pópulum tuum benedíctio tua.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Rito de entrada
℣. Señor, ábreme +︎ los labios.
℟. Y mi boca proclamará tu alabanza.
℣. Señor, ábreme los labios.
℟. Y mi boca proclamará tu alabanza.
℣. Señor, ábreme los labios.
℟. Y mi boca proclamará tu alabanza.

Salmo 3 [0]
3:2 ¡Ah, Señor! ¿Cómo es que se han aumentado tanto mis perseguidores? * Son muchísimos los que se han rebelado contra mí.
3:3 Muchos dicen de mí: * Ya no tiene que esperar de su Dios salvación.
3:4 Pero Tú, ¡oh Señor!, Tú eres mi protector, * mi gloria, y el que me hace levantar cabeza.
3:5 A voces clamé al Señor, * y Él me oyó benigno desde su santo monte.
3:6 Yo me dormí, y me entregué a un profundo sueño; * y me levanté, porque el Señor me tomó bajo su amparo.
3:7 No temeré, pues, a ese innumerable gentío que me tiene cercado; * levántate, ¡oh Señor!, sálvame Tú, Dios mío.
3:8 Pues Tú has castigado a todos los que sin razón me hacen guerra; * les has quebrado los dientes a los pecadores.
3:9 Del Señor nos viene la salvación; * y Tú, oh Dios mío, bendecirás a tu pueblo.
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén.
Invitatorium {Antiphona ex Proprio de Tempore}
Ant. Allelúia, Spíritus Dómini replévit orbem terrárum: * Veníte, adorémus, allelúia.
Ant. Allelúia, Spíritus Dómini replévit orbem terrárum: * Veníte, adorémus, allelúia.
Veníte, exsultémus Dómino, iubilémus Deo, salutári nostro: præoccupémus fáciem eius in confessióne, et in psalmis iubilémus ei.
Ant. Allelúia, Spíritus Dómini replévit orbem terrárum: * Veníte, adorémus, allelúia.
Quóniam Deus magnus Dóminus, et Rex magnus super omnes deos, quóniam non repéllet Dóminus plebem suam: quia in manu eius sunt omnes fines terræ, et altitúdines móntium ipse cónspicit.
Ant. Veníte, adorémus, allelúia.
Quóniam ipsíus est mare, et ipse fecit illud, et áridam fundavérunt manus eius (genuflectitur) veníte, adorémus, et procidámus ante Deum: plorémus coram Dómino, qui fecit nos, quia ipse est Dóminus, Deus noster; nos autem pópulus eius, et oves páscuæ eius.
Ant. Allelúia, Spíritus Dómini replévit orbem terrárum: * Veníte, adorémus, allelúia.
Hódie, si vocem eius audiéritis, nolíte obduráre corda vestra, sicut in exacerbatióne secúndum diem tentatiónis in desérto: ubi tentavérunt me patres vestri, probavérunt et vidérunt ópera mea.
Ant. Veníte, adorémus, allelúia.
Quadragínta annis próximus fui generatióni huic, et dixi; Semper hi errant corde, ipsi vero non cognovérunt vias meas: quibus iurávi in ira mea; Si introíbunt in réquiem meam.
Ant. Allelúia, Spíritus Dómini replévit orbem terrárum: * Veníte, adorémus, allelúia.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Veníte, adorémus, allelúia.
Ant. Allelúia, Spíritus Dómini replévit orbem terrárum: * Veníte, adorémus, allelúia.
Invitatorio {Antífona del Propio del Tiempo}
Ant. Aleluya, el Espíritu del Señor llenó toda la tierra: * Venid, adorémosle, aleluya.
Ant. Aleluya, el Espíritu del Señor llenó toda la tierra: * Venid, adorémosle, aleluya.
Venid, regocijémonos en el Señor; cantemos con júbilo las alabanzas de Dios, Salvador nuestro. Corramos a presentarnos ante su acatamiento, dándole gracias, y entonándole himnos con júbilo.
Ant. Aleluya, el Espíritu del Señor llenó toda la tierra: * Venid, adorémosle, aleluya.
Porque el Señor es el Dios grande, y un rey más grande que todos los dioses. Porque en su mano tiene toda la extensión de la tierra, y suyos son los más encumbrados montes.
Ant. Venid, adorémosle, aleluya.
Suyo es el mar, y obra es de sus manos: y hechura de sus manos es la tierra. (de rodillas) Venid, pues, adorémosle, postrémonos: derramando lágrimas en la presencia del Señor que nos ha creado: Pues Él es el Señor Dios nuestro: y nosotros el pueblo a quien Él apacienta, y ovejas de su grey.
Ant. Aleluya, el Espíritu del Señor llenó toda la tierra: * Venid, adorémosle, aleluya.
Hoy mismo, si oyereis su voz, guardaos de endurecer vuestros corazones, Como sucedió, dice el Señor, cuando provocaron mi ira, poniéndome a prueba en el desierto, en donde vuestros padres me tentaron, me probaron, y vieron mis obras.
Ant. Venid, adorémosle, aleluya.
Por espacio de cuarenta años estuve irritado contra esta generación, y dije: Siempre está descarriado el corazón de este pueblo. Ellos no conocieron mis caminos; por lo que juré airado que no entrarían en mi reposo.
Ant. Aleluya, el Espíritu del Señor llenó toda la tierra: * Venid, adorémosle, aleluya.
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén.
Ant. Venid, adorémosle, aleluya.
Ant. Aleluya, el Espíritu del Señor llenó toda la tierra: * Venid, adorémosle, aleluya.
Hymnus {ex Proprio de Tempore}
Iam Christus astra ascénderat,
Revérsus unde vénerat,
Promíssum Patris múnere,
Sanctum datúrus Spíritum.

Solémnis urgébat dies,
Quo mýstico septémplici
Orbis volútus sépties,
Signat beáta témpora.

Cum lucis hora tértia
Repénte mundus íntonat,
Orántibus Apóstolis
Deum venísse núntiat.

De Patris ergo lúmine
Decórus ignis almus est,
Qui fida Christi péctora
Calóre Verbi cómpleat.

Impléta gaudent víscera,
Affláta Sancto Spíritu,
Vocésque divérsas íntonant,
Fantur Dei magnália.

Ex omni gente cógniti,
Græcis, Latínis, Bárbaris,
Cunctísque admirántibus,
Linguis loquúntur ómnium.

Iudǽa tunc incrédula,
Vesána torvo spíritu,
Ructáre musti crápulam,
Alúmnos Christi cóncrepat.

Sed signis et virtútibus
Occúrrit, et docet Petrus,
Falsa profári pérfidos,
Ioéle teste cómprobans.

Glória Patri Dómino,
Natóque, qui a mórtuis
Surréxit, ac Paráclito,
In sæculórum sǽcula.
Amen.
Himno {del Propio del Tiempo}
Ya Cristo ascendiera a lo alto,
regresando a su morada,
para impetrar de su Padre
que al Paráclito enviara.

Era la solemne fiesta
que, cumplidas las semanas
del místico septenario,
tiempos felices señala.

Cuando a la hora de tercia
conmueve un viento la casa,
y a los Apóstoles que oran
un Dios anuncia que baja.

De la claridad del Padre
despréndese viva llama,
y sobre ellos se divide
como en lenguas abrasadas.

Llena de gozo sus pechos,
conmuévense sus entrañas;
óyense voces diversas,
grandezas de Dios proclaman.

A las distintas naciones,
griegas, latinas y bárbaras,
con admiracion y asombro
en lengua propia les hablan.

Los incrédulos judíos
en vano pérfidos tratan
de quitar fuerza al portento,
cuando a embriaguez lo achacan.

Pedro, con nuevos milagros,
les sale al frente, y declara
que de Joel se ha cumplido
la profecía sagrada.

Gloria al Padre, gloria al Hijo
qne cumpliendo su palabra
resucitó, y al Paráclito,
por siglos que nunca acaban.
Amén.
Psalmi cum lectionibus {Antiphonæ et Psalmi ex Proprio de Tempore}
Nocturn I.
Ant. Factus est * repénte de cælo sonus adveniéntis spíritus veheméntis, allelúia, allelúia.
Psalmus 1 [1]
1:1 Beátus vir, qui non ábiit in consílio impiórum, et in via peccatórum non stetit, * et in cáthedra pestiléntiæ non sedit:
1:2 Sed in lege Dómini volúntas eius, * et in lege eius meditábitur die ac nocte.
1:3 Et erit tamquam lignum, quod plantátum est secus decúrsus aquárum, * quod fructum suum dabit in témpore suo:
1:3 Et fólium eius non défluet: * et ómnia quæcúmque fáciet, prosperabúntur.
1:4 Non sic ímpii, non sic: * sed tamquam pulvis, quem proícit ventus a fácie terræ.
1:5 Ídeo non resúrgent ímpii in iudício: * neque peccatóres in concílio iustórum.
1:6 Quóniam novit Dóminus viam iustórum: * et iter impiórum períbit.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Salmos con lecturas {Antífonas y salmos del Propio del Tiempo}
Nocturn I.
Ant. De repente * sobrevino del cielo un ruido, como de viento impetuoso, aleluya, aleluya.
Salmo 1 [1]
1:1 Dichoso aquel varón que no se deja llevar de los consejos de los malos, ni se detiene en el camino de los pecadores, * ni se asienta en la cátedra pestilente de los libertinos;
1:2 Sino que tiene puesta toda su voluntad en la ley del Señor, * y está meditando en ella día y noche.
1:3 Él será como el árbol plantado junto a las corrientes de las aguas, * el cual dará su fruto en el debido tiempo,
1:3 Y cuya hoja no caerá nunca; * y cuanto él hiciere tendrá próspero efecto.
1:4 No así los impíos, no así; * sino que serán como el tamo o polvo que el viento arroja de la superficie de la tierra.
1:5 Por tanto, no prevalecerán los impíos en el juicio; * ni los pecadores estarán en la asamblea de los justos.
1:6 Porque conoce el Señor y premia el proceder de los justos; * mas la senda de los impíos terminará en la perdición.
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén.
Psalmus 8 [2]
8:2 Dómine, Dóminus noster, * quam admirábile est nomen tuum in univérsa terra!
8:2 Quóniam eleváta est magnificéntia tua, * super cælos.
8:3 Ex ore infántium et lacténtium perfecísti laudem propter inimícos tuos, * ut déstruas inimícum et ultórem.
8:4 Quóniam vidébo cælos tuos, ópera digitórum tuórum: * lunam et stellas, quæ tu fundásti.
8:5 Quid est homo quod memor es eius? * aut fílius hóminis, quóniam vísitas eum?
8:6 Minuísti eum paulo minus ab Ángelis, glória et honóre coronásti eum: * et constituísti eum super ópera mánuum tuárum.
8:8 Ómnia subiecísti sub pédibus eius, * oves et boves univérsas: ínsuper et pécora campi.
8:9 Vólucres cæli, et pisces maris, * qui perámbulant sémitas maris.
8:10 Dómine, Dóminus noster, * quam admirábile est nomen tuum in univérsa terra!
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Salmo 8 [2]
8:2 ¡Oh Señor, soberano dueño nuestro, * cuán admirable es tu santo Nombre en toda la tierra!
8:2 Porque tu majestad se ve ensalzada * sobre los cielos.
8:3 De la boca de los niños y de los que están aún pendientes del pecho de sus madres, hiciste Tú salir perfecta alabanza, por razón de tus enemigos, * para destruir al enemigo y al vengativo.
8:4 Yo contemplo tus cielos, obra de tus dedos, * la luna y las estrellas que Tú creaste,
8:5 Y exclamo: ¿Qué es el hombre, para que Tú te acuerdes de él? * ¿O qué es el hijo del hombre, para que vengas a visitarlo?
8:6 Lo hiciste un poco inferior a los ángeles, lo coronaste de gloria y de honor, * y le has dado el mando sobre las obras de tus manos.
8:8 Todas ellas las pusiste a sus pies; * todas las ovejas y bueyes, y aun las bestias del campo;
8:9 Las aves del cielo, y los peces del mar * que hienden sus olas.
8:10 ¡Oh Señor, soberano dueño nuestro, * cuán admirable es tu Nombre en toda la redondez de la tierra!
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén.
Psalmus 18 [3]
18:2 Cæli enárrant glóriam Dei: * et ópera mánuum eius annúntiat firmaméntum.
18:3 Dies diéi erúctat verbum, * et nox nocti índicat sciéntiam.
18:4 Non sunt loquélæ, neque sermónes, * quorum non audiántur voces eórum.
18:5 In omnem terram exívit sonus eórum: * et in fines orbis terræ verba eórum.
18:6 In sole pósuit tabernáculum suum: * et ipse tamquam sponsus procédens de thálamo suo:
18:6 Exsultávit ut gigas ad curréndam viam, * a summo cælo egréssio eius:
18:7 Et occúrsus eius usque ad summum eius: * nec est qui se abscóndat a calóre eius.
18:8 Lex Dómini immaculáta, convértens ánimas: * testimónium Dómini fidéle, sapiéntiam præstans párvulis.
18:9 Iustítiæ Dómini rectæ, lætificántes corda: * præcéptum Dómini lúcidum, illúminans óculos.
18:10 Timor Dómini sanctus, pérmanens in sǽculum sǽculi: * iudícia Dómini vera, iustificáta in semetípsa.
18:11 Desiderabília super aurum et lápidem pretiósum multum: * et dulcióra super mel et favum.
18:12 Étenim servus tuus custódit ea, * in custodiéndis illis retribútio multa.
18:13 Delícta quis intéllegit? ab occúltis meis munda me: * et ab aliénis parce servo tuo.
18:14 Si mei non fúerint domináti, tunc immaculátus ero: * et emundábor a delícto máximo.
18:15 Et erunt ut compláceant elóquia oris mei: * et meditátio cordis mei in conspéctu tuo semper.
18:15 Dómine, adiútor meus, * et redémptor meus.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Salmo 18 [3]
18:2 El cielo proclama la gloria de Dios, * el firmamento pregona la obra de sus manos:
18:3 El día al día le pasa el mensaje, * la noche a la noche se lo susurra.
18:4 Sin que hablen, sin que pronuncien, * sin que resuene su voz,
18:5 A toda la tierra alcanza su pregón * y hasta los límites del orbe su lenguaje.
18:6 Allí le ha puesto su tienda al sol: * él sale como el esposo de su alcoba,
18:6 Contento como un héroe, a recorrer su camino. * Asoma por un extremo del cielo,
18:7 Y su órbita llega al otro extremo: * nada se libra de su calor.
18:8 La ley del Señor es perfecta y es descanso del alma; * el precepto del Señor es fiel e instruye al ignorante;
18:9 Los mandatos del Señor son rectos y alegran el corazón; * la norma del Señor es límpida y da luz a los ojos;
18:10 La voluntad del Señor es pura y eternamente estable; * los mandamientos del Señor son verdaderos y enteramente justos;
18:11 Más preciosos que el oro, más que el oro fino; * más dulces que la miel de un panal que destila.
18:12 Aunque tu siervo vigila * para guardarlos con cuidado,
18:13 ¿Quién conoce sus faltas? * Absuélveme de lo que se me oculta.
18:14 Preserva a tu siervo de la arrogancia, para que no me domine: así quedaré libre * e inocente del gran pecado.
18:15 Que te agraden las palabras de mi boca, * y llegue a tu presencia el meditar de mi corazón,
18:15 Señor, roca mía, * redentor mío.
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén.
Psalmus 23 [4]
23:1 Dómini est terra, et plenitúdo eius: * orbis terrárum, et univérsi qui hábitant in eo.
23:2 Quia ipse super mária fundávit eum: * et super flúmina præparávit eum.
23:3 Quis ascéndet in montem Dómini? * aut quis stabit in loco sancto eius?
23:4 Ínnocens mánibus et mundo corde, * qui non accépit in vano ánimam suam, nec iurávit in dolo próximo suo.
23:5 Hic accípiet benedictiónem a Dómino: * et misericórdiam a Deo, salutári suo.
23:6 Hæc est generátio quæréntium eum, * quæréntium fáciem Dei Iacob.
23:7 Attóllite portas, príncipes, vestras, et elevámini, portæ æternáles: * et introíbit Rex glóriæ.
23:8 Quis est iste Rex glóriæ? * Dóminus fortis et potens: Dóminus potens in prǽlio.
23:9 Attóllite portas, príncipes, vestras, et elevámini, portæ æternáles: * et introíbit Rex glóriæ.
23:10 Quis est iste Rex glóriæ? * Dóminus virtútum ipse est Rex glóriæ.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Salmo 23 [4]
23:1 Del Señor es la tierra y cuanto la llena, * el orbe y todos sus habitantes:
23:2 Él la fundó sobre los mares, * Él la afianzó sobre los ríos.
23:3 ¿Quién puede subir al monte del Señor? * ¿Quién puede estar en el recinto sacro?
23:4 El hombre de manos inocentes y puro corazón, * que no confía en los ídolos ni jura contra el prójimo en falso.
23:5 Ése recibirá la bendición del Señor, * le hará justicia el Dios de salvación.
23:6 Éste es el grupo que busca al Señor, * que viene a tu presencia, Dios de Jacob.
23:7 ¡Portones!, alzad los dinteles, que se alcen las antiguas compuertas: * va a entrar el Rey de la gloria.
23:8 ¿Quién es ese Rey de la gloria? * El Señor, héroe valeroso; el Señor, héroe de la guerra.
23:9 ¡Portones!, alzad los dinteles, que se alcen las antiguas compuertas: * va a entrar el Rey de la gloria.
23:10 ¿Quién es ese Rey de la gloria? * El Señor, Dios de los ejércitos. Él es el Rey de la gloria.
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén.
Psalmus 26 [5]
26:1 Dóminus illuminátio mea, et salus mea, * quem timébo?
26:1 Dóminus protéctor vitæ meæ, * a quo trepidábo?
26:2 Dum apprópiant super me nocéntes, * ut edant carnes meas:
26:2 Qui tríbulant me inimíci mei, * ipsi infirmáti sunt, et cecidérunt.
26:3 Si consístant advérsum me castra, * non timébit cor meum.
26:3 Si exsúrgat advérsum me prǽlium, * in hoc ego sperábo.
26:4 Unam pétii a Dómino, hanc requíram, * ut inhábitem in domo Dómini ómnibus diébus vitæ meæ:
26:4 Ut vídeam voluptátem Dómini, * et vísitem templum eius.
26:5 Quóniam abscóndit me in tabernáculo suo: * in die malórum protéxit me in abscóndito tabernáculi sui.
26:6 In petra exaltávit me: * et nunc exaltávit caput meum super inimícos meos.
26:6 Circuívi, et immolávi in tabernáculo eius hóstiam vociferatiónis: * cantábo, et psalmum dicam Dómino.
26:7 Exáudi, Dómine, vocem meam, qua clamávi ad te: * miserére mei, et exáudi me.
26:8 Tibi dixit cor meum, exquisívit te fácies mea: * fáciem tuam, Dómine, requíram.
26:9 Ne avértas fáciem tuam a me: * ne declínes in ira a servo tuo.
26:9 Adiútor meus esto: * ne derelínquas me, neque despícias me, Deus, salutáris meus.
26:10 Quóniam pater meus, et mater mea dereliquérunt me: * Dóminus autem assúmpsit me.
26:11 Legem pone mihi, Dómine, in via tua: * et dírige me in sémitam rectam propter inimícos meos.
26:12 Ne tradíderis me in ánimas tribulántium me: * quóniam insurrexérunt in me testes iníqui, et mentíta est iníquitas sibi.
26:13 Credo vidére bona Dómini * in terra vivéntium.
26:14 Exspécta Dóminum, viríliter age: * et confortétur cor tuum, et sústine Dóminum.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Salmo 26 [5]
26:1 El Señor es mi luz y mi salvación, * ¿a quién temeré?
26:1 El Señor es la defensa de mi vida, * ¿quién me hará temblar?
26:2 Cuando me asaltan los malvados * para devorar mi carne,
26:2 Ellos, enemigos y adversarios, * tropiezan y caen.
26:3 Si un ejército acampa contra mí, * mi corazón no tiembla;
26:3 Si me declaran la guerra, * me siento tranquilo.
26:4 Una cosa pido al Señor, eso buscaré: * habitar en la casa del Señor por los días de mi vida;
26:4 Gozar de la dulzura del Señor, * contemplando su templo.
26:5 Él me protegerá en su tienda * el día del peligro; me esconderá en lo escondido de su morada,
26:6 Me alzará sobre la roca; * y así levantaré la cabeza sobre el enemigo que me cerca;
26:6 En su tienda sacrificaré sacrificios de aclamación: * cantaré y tocaré para el Señor.
26:7 Escúchame, Señor, que te llamo; * ten piedad, respóndeme.
26:8 Oigo en mi corazón: «Buscad mi rostro». * Tu rostro buscaré, Señor,
26:9 No me escondas tu rostro. * No rechaces con ira a tu siervo,
26:9 Que Tú eres mi auxilio; * no me deseches, no me abandones, Dios de mi salvación.
26:10 Si mi padre y mi madre me abandonan, * el Señor me recogerá.
26:11 Señor, enséñame tu camino, * guíame por la senda llana, porque tengo enemigos.
26:12 No me entregues a la saña de mi adversario, * porque se levantan contra mí testigos falsos, que respiran violencia.
26:13 Espero gozar de la dicha del Señor * en el país de la vida.
26:14 Espera en el Señor, sé valiente, * ten ánimo, espera en el Señor.
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén.
Psalmus 28 [6]
28:1 Afférte Dómino, fílii Dei: * afférte Dómino fílios aríetum.
28:2 Afférte Dómino glóriam et honórem, afférte Dómino glóriam nómini eius: * adoráte Dóminum in átrio sancto eius.
28:3 Vox Dómini super aquas, Deus maiestátis intónuit: * Dóminus super aquas multas.
28:4 Vox Dómini in virtúte: * vox Dómini in magnificéntia.
28:5 Vox Dómini confringéntis cedros: * et confrínget Dóminus cedros Líbani:
28:6 Et commínuet eas tamquam vítulum Líbani: * et diléctus quemádmodum fílius unicórnium.
28:7 Vox Dómini intercidéntis flammam ignis: * vox Dómini concutiéntis desértum: et commovébit Dóminus desértum Cades.
28:9 Vox Dómini præparántis cervos, et revelábit condénsa: * et in templo eius omnes dicent glóriam.
28:10 Dóminus dilúvium inhabitáre facit: * et sedébit Dóminus Rex in ætérnum.
28:11 Dóminus virtútem pópulo suo dabit: * Dóminus benedícet pópulo suo in pace.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Factus est repénte de cælo sonus adveniéntis spíritus veheméntis, allelúia, allelúia.
Salmo 28 [6]
28:1 Hijos de Dios, aclamad al Señor,
28:2 Aclamad la gloria y el poder del Señor, aclamad la gloria del nombre del Señor, * postraos ante el Señor en el atrio sagrado.
28:3 La voz del Señor sobre las aguas, el Dios de la gloria ha tronado, * el Señor sobre las aguas torrenciales.
28:4 La voz del Señor es potente, * la voz del Señor es magnífica,
28:5 La voz del Señor descuaja los cedros, * el Señor descuaja los cedros del Líbano.
28:6 Hace brincar al Líbano como a un novillo, * al Sarión como a una cría de búfalo.
28:7 La voz del Señor lanza llamas de fuego, * la voz del Señor sacude el desierto, el Señor sacude el desierto de Cadés.
28:9 La voz del Señor retuerce los robles, * el Señor descorteza las selvas. En su templo un grito unánime: «¡Gloria!»
28:10 El Señor se sienta por encima del aguacero, * el Señor se sienta como rey eterno.
28:11 El Señor da fuerza a su pueblo, * el Señor bendice a su pueblo con la paz.
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén.
Ant. De repente sobrevino del cielo un ruido, como de viento impetuoso, aleluya, aleluya.
℣. Spíritus Dómini replévit orbem terrárum, allelúia.
℟. Et hoc quod cóntinet ómnia, sciéntiam habet vocis, allelúia.
℣. El Espíritu del Señor llenó todo el orbe de la tierra, aleluya.
℟. Y como comprende todas las cosas, conoce toda lengua, aleluya.
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum cotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.
Absolutio. Exáudi, Dómine Iesu Christe, preces servórum tuórum, et miserére nobis: Qui cum Patre et Spíritu Sancto vivis et regnas in sǽcula sæculórum. Amen.
Padre nuestro, que estás en los cielos, santificado sea tu nombre, venga a nosotros tu reino, hágase tu voluntad así en la tierra como en el cielo. El pan nuestro de cada día dánosle hoy; perdónanos nuestras deudas, así como nosotros perdonamos a nuestros deudores:
℣. No nos dejes caer en tentación:
℟. Mas líbranos del mal.
Absolución. Señor Jesucristo, escucha las súplicas de tus siervos y ten misericordia de nosotros, Tú que vives y reinas con el Padre y el Espíritu Santo por los siglos de los siglos. Amén.

℣. Iube, domne, benedícere.
Benedictio. Benedictióne perpétua benedícat nos Pater ætérnus. Amen.

Lectio 1
De Actibus Apostolórum
Act. 2:1-5
1 Cum compleréntur dies Pentecóstes, erant omnes páriter in eódem loco:
2 Et factus est repénte de cælo sonus, tamquam adveniéntis spíritus veheméntis, et replévit totam domum ubi erant sedéntes.
3 Et apparuérunt illis dispertítæ linguæ tamquam ignis, sedítque supra síngulos eórum:
4 Et repléti sunt omnes Spíritu Sancto, et cœpérunt loqui váriis linguis, prout Spíritus Sanctus dabat éloqui illis.
5 Erant autem in Ierúsalem habitántes Iudǽi, viri religiósi ex omni natióne quæ sub cælo est.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.

℟. Cum compleréntur dies Pentecóstes, erant omnes páriter in eódem loco, allelúia: et súbito factus est sonus de cælo, allelúia,
* Tamquam spíritus veheméntis, et replévit totam domum, allelúia, allelúia.
℣. Dum ergo essent in unum discípuli congregáti propter metum Iudæórum, sonus repénte de cælo, venit super eos.
℟. Tamquam spíritus veheméntis, et replévit totam domum, allelúia, allelúia.

℣. Dígnate, Señor, dar tu bendición.
Bendición. El Padre Eterno nos bendiga con su continua bendición. Amén.

Lectura 1
De los Hechos de los Apóstoles
Hch 2:1-5
1 Cuando llegó el día de Pentecostés, estando todos juntos en un lugar,
2 Se produjo de repente un ruido del cielo, como el de un viento impetuoso, que invadió toda la casa en que residían.
3 Aparecieron, como divididas, lenguas de fuego, que se posaron sobre cada uno de ellos,
4 Quedando todos llenos del Espíritu Santo; y comenzaron a hablar en lenguas extrañas, según que el Espíritu les movía a expresarse.
5 Residían en Jerusalén judíos, varones piadosos, de cuantas naciones hay bajo el cielo,
℣. Tú, Señor, ten piedad de nosotros.
℟. Demos gracias a Dios.

℟. Al cumplirse los días de Pentecostés, se hallaban todos juntos en el mismo lugar, aleluya; y de repente se oyó un estruendo del cielo, aleluya,
* Como de espíritu vehemente, y llenó toda la casa, aleluya, aleluya.
℣. Hallándose los discípulos congregados en un mismo lugar, por el temor de los judíos, un estruendo vino repentinamente del cielo sobre ellos.
℟. Como de espíritu vehemente, y llenó toda la casa, aleluya, aleluya.
℣. Iube, domne, benedícere.
Benedictio. Unigénitus Dei Fílius nos benedícere et adiuváre dignétur. Amen.

Lectio 2
Act. 2:6-11
6 Facta autem hac voce, convénit multitúdo, et mente confúsa est, quóniam audiébat unusquísque lingua sua illos loquéntes.
7 Stupébant autem omnes, et mirabántur, dicéntes: Nonne ecce omnes isti qui loquúntur, Galilǽi sunt?
8 Et quómodo nos audívimus unusquísque linguam nostram in qua nati sumus?
9 Parthi, et Medi, et Ælamítæ, et qui hábitant Mesopotámiam, Iudǽam, et Cappadóciam, Pontum, et Asiam,
10 Phrýgiam, et Pamphýliam, Ægýptum, et partes Líbyæ quæ est circa Cyrénen: et ádvenæ Románi,
11 Iudǽi quoque, et Prosélyti, Cretes, et Arabes: audívimus eos loquéntes nostris linguis magnália Dei.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.

℟. Repléti sunt omnes Spíritu Sancto: et cœpérunt loqui, prout Spíritus Sanctus dabat éloqui illis:
* Et convénit multitúdo dicéntium, allelúia.
℣. Loquebántur váriis linguis Apóstoli magnália Dei.
℟. Et convénit multitúdo dicéntium, allelúia.
℣. Dígnate, Señor, dar tu bendición.
Bendición. El Hijo único de Dios nos bendiga y nos ayude. Amén.

Lectura 2
Hch 2:6-11
6 Y habiéndose corrido la voz, se juntó una muchedumbre que se quedó confusa al oírlos hablar cada uno en su propia lengua.
7 Estupefactos de admiración, decían: Todos estos que hablan, ¿no son galileos?
8 Pues ¿como nosotros los oímos cada uno en nuestra propia lengua, en la que hemos nacido?
9 Parthians and Medes and Elamites and inhabitants of Mesopotamia, Judea, and Cappadocia, Pontus and Asia,
10 Phrygia and Pamphylia, Egypt and the parts of Libya about Cyrene, and strangers of Rome,
11 Jews also, and proselytes, Cretes, and Arabians: we have heard them speak in our own tongues the wonderful works of God.
℣. Tú, Señor, ten piedad de nosotros.
℟. Demos gracias a Dios.

℟. Todos quedaron llenos del Espíritu Santo, y empezaron a hablar, según las palabras que el mismo Espíritu Santo les inspiraba.
* Y se juntó la multitud de los que decían aleluya.
℣. Los apóstoles hablaban en diversas lenguas de las maravillas divinas.
℟. Y se juntó la multitud de los que decían aleluya.
℣. Iube, domne, benedícere.
Benedictio. Spíritus Sancti grátia illúminet sensus et corda nostra. Amen.

Lectio 3
Act. 2:12-15
12 Stupébant autem omnes, et mirabántur ad ínvicem, dicéntes: Quidnam vult hoc esse?
13 Alii autem irridéntes dicébant: Quia musto pleni sunt isti.
14 Stans autem Petrus cum úndecim, levávit vocem suam, et locútus est eis: Viri Iudǽi, et qui habitátis Ierúsalem univérsi, hoc vobis notum sit, et áuribus percípite verba mea.
15 Non enim, sicut vos æstimátis, hi ébrii sunt, cum sit hora diéi tértia:
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.

℟. Iam non dicam vos servos, sed amícos meos; quia ómnia cognovístis, quæ operátus sum in médio vestri, allelúia:
* Accípite Spíritum Sanctum in vobis Paráclitum: ille est, quem Pater mittet vobis, allelúia.
℣. Vos amíci mei estis, si fecéritis quæ ego præcípio vobis.
℟. Accípite Spíritum Sanctum in vobis Paráclitum: ille est, quem Pater mittet vobis, allelúia.
℣. Dígnate, Señor, dar tu bendición.
Bendición. La gracia del Espíritu Santo ilumine nuestros sentidos y corazones. Amén

Lectura 3
Act. 2:12-15
12 And they were all astonished, and wondered, saying one to another: What meaneth this?
13 But others mocking, said: These men are full of new wine.
14 Entonces se levantó Pedro con los once y, alzando la voz, les habló: Judíos y todos los habitantes de Jerusalén, oíd y prestad atención a mis palabras.
15 No están éstos borrachos, como vosotros suponéis, pues no es aún la hora de tercia;
℣. Tú, Señor, ten piedad de nosotros.
℟. Demos gracias a Dios.

℟. Ya no os llamaré siervos, sino amigos míos; porque habéis conocido todo cuanto he hecho en medio de vosotros, aleluya:
* Recibid el Espíritu Santo que es vuestro Consolador; Él es el que enviará a vosotros el Padre, aleluya.
℣. Vosotros sois mis amigos, si hiciereis lo que os mando.
℟. Recibid el Espíritu Santo que es vuestro Consolador; Él es el que enviará a vosotros el Padre, aleluya.
℣. Iube, domne, benedícere.
Benedictio. In unitáte Sancti Spíritus, benedícat nos Pater et Fílius. Amen.

Lectio 4
Act. 2:16-21
16 Sed hoc est quod dictum est per prophétam Ioël:
17 Et erit in novíssimis diébus, dicit Dóminus, effúndam de Spíritu meo super omnem carnem: et prophetábunt fílii vestri et fíliæ vestræ, et iúvenes vestri visiónes vidébunt, et senióres vestri sómnia somniábunt.
18 Et quidem super servos meos, et super ancíllas meas, in diébus illis effúndam de Spíritu meo, et prophetábunt:
19 Et dabo prodígia in cælo sursum, et signa in terra deórsum, sánguinem, et ignem, et vapórem fumi:
20 Sol convertétur in ténebras, et luna in sánguinem, ántequam véniat dies Dómini magnus et maniféstus.
21 Et erit: omnis quicúmque invocáverit nomen Dómini, salvus erit.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.

℟. Spíritus Sanctus, procédens a throno, Apostolórum péctora invisibíliter penetrávit novo sanctificatiónis signo:
* Ut in ore eórum ómnium génera nasceréntur linguárum, allelúia.
℣. Advénit ignis divínus, non combúrens, sed illúminans, et tríbuit eis charísmatum dona.
℟. Ut in ore eórum ómnium génera nasceréntur linguárum, allelúia.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Ut in ore eórum ómnium génera nasceréntur linguárum, allelúia.
℣. Dígnate, Señor, dar tu bendición.
Bendición.

Lectura 4
Hch 2:16-21
16 Esto es lo dicho por el profeta Joel:
17 “Y sucederá en los últimos días, dice Dios, que derramaré mi Espíritu sobre toda carne, y profetizarán vuestros hijos y vuestras hijas, y vuestros jóvenes verán visiones, y vuestros ancianos soñarán sueños;
18 Y sobre mis siervos y sobre mis siervas derramaré mi Espíritu en aquellos días y profetizarán.
19 Y haré prodigios arriba en el cielo, y señales abajo en la tierra, sangre y fuego y nubes de humo.
20 El sol se tornará tinieblas y la luna sangre, antes que llegue el día del Señor, grande y manifiesto.
21 Y todo el que invocare el nombre del Señor se salvará".
℣. Tú, Señor, ten piedad de nosotros.
℟. Demos gracias a Dios.

℟. El Espíritu Santo, procediendo de su trono, penetró invisiblemente los pechos de los apóstoles con una nueva señal de santificación:
* Para que sus bocas hablasen toda suerte de lenguas, aleluya.
℣. Descendió un fuego divino, que no quemaba, sino que iluminaba, y les dio los dones de sus carismas.
℟. Para que sus bocas hablasen toda suerte de lenguas, aleluya.
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
℟. Para que sus bocas hablasen toda suerte de lenguas, aleluya.
Nocturn II.
Ant. Confírma hoc, Deus, * quod operátus es in nobis: a templo sancto tuo, quod est in Ierúsalem, allelúia, allelúia.
Psalmus 32 [7]
32:1 Exsultáte, iusti, in Dómino: * rectos decet collaudátio.
32:2 Confitémini Dómino in cíthara: * in psaltério decem chordárum psállite illi.
32:3 Cantáte ei cánticum novum: * bene psállite ei in vociferatióne.
32:4 Quia rectum est verbum Dómini, * et ómnia ópera eius in fide.
32:5 Díligit misericórdiam et iudícium: * misericórdia Dómini plena est terra.
32:6 Verbo Dómini cæli firmáti sunt: * et spíritu oris eius omnis virtus eórum.
32:7 Cóngregans sicut in utre aquas maris: * ponens in thesáuris abýssos.
32:8 Tímeat Dóminum omnis terra: * ab eo autem commoveántur omnes inhabitántes orbem.
32:9 Quóniam ipse dixit, et facta sunt: * ipse mandávit, et creáta sunt.
32:10 Dóminus díssipat consília géntium: * réprobat autem cogitatiónes populórum, et réprobat consília príncipum.
32:11 Consílium autem Dómini in ætérnum manet: * cogitatiónes cordis eius in generatióne et generatiónem.
32:12 Beáta gens, cuius est Dóminus, Deus eius: * pópulus, quem elégit in hereditátem sibi.
32:13 De cælo respéxit Dóminus: * vidit omnes fílios hóminum.
32:14 De præparáto habitáculo suo * respéxit super omnes, qui hábitant terram.
32:15 Qui finxit sigillátim corda eórum: * qui intéllegit ómnia ópera eórum.
32:16 Non salvátur rex per multam virtútem: * et gigas non salvábitur in multitúdine virtútis suæ.
32:17 Fallax equus ad salútem: * in abundántia autem virtútis suæ non salvábitur.
32:18 Ecce, óculi Dómini super metuéntes eum: * et in eis, qui sperant super misericórdia eius:
32:19 Ut éruat a morte ánimas eórum: * et alat eos in fame.
32:20 Ánima nostra sústinet Dóminum: * quóniam adiútor et protéctor noster est.
32:21 Quia in eo lætábitur cor nostrum: * et in nómine sancto eius sperávimus.
32:22 Fiat misericórdia tua, Dómine, super nos: * quemádmodum sperávimus in te.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Nocturn II.
Ant. Confirma, oh Dios, * esta obra que has realizado en nosotros, en tu santo templo que está en Jerusalén, aleluya, aleluya.
Salmo 32 [7]
32:1 Aclamad, justos, al Señor, * que merece la alabanza de los buenos.
32:2 Dad gracias al Señor con la cítara, * tocad en su honor el arpa de diez cuerdas;
32:3 Cantadle un cántico nuevo, * acompañando los vítores con bordones:
32:4 Que la palabra del Señor es sincera, * y todas sus acciones son leales;
32:5 Él ama la justicia y el derecho, * y su misericordia llena la tierra.
32:6 La palabra del Señor hizo el cielo; * el aliento de su boca, sus ejércitos;
32:7 Encierra en un odre las aguas marinas, * mete en un depósito el océano.
32:8 Tema al Señor la tierra entera, * tiemblen ante Él los habitantes del orbe:
32:9 Porque Él lo dijo, y existió, * Él lo mandó y surgió.
32:10 El Señor deshace los planes de las naciones, * frustra los proyectos de los pueblos;
32:11 Pero el plan del Señor subsiste por siempre, * los proyectos de su corazón, de edad en edad.
32:12 Dichosa la nación cuyo Dios es el Señor, * el pueblo que Él se escogió como heredad.
32:13 El Señor mira desde el cielo, * se fija en todos los hombres;
32:14 Desde su morada * observa a todos los habitantes de la tierra:
32:15 Él modeló cada corazón, * y comprende todas sus acciones.
32:16 No vence el rey por su gran ejército, * no escapa el soldado por su mucha fuerza,
32:17 Nada valen sus caballos para la victoria, * ni por su gran ejército se salvan.
32:18 Los ojos del Señor están puestos en sus fieles, * en los que esperan su misericordia,
32:19 Para librar sus vidas de la muerte * y reanimarlos en tiempo de hambre.
32:20 Nosotros aguardamos al Señor: * Él es nuestro auxilio y escudo;
32:21 Con Él se alegra nuestro corazón, * en su santo nombre confiamos.
32:22 Que tu misericordia, Señor, venga sobre nosotros, * como lo esperamos de ti.
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén.
Psalmus 45 [8]
45:2 Deus noster refúgium, et virtus: * adiútor in tribulatiónibus, quæ invenérunt nos nimis.
45:3 Proptérea non timébimus dum turbábitur terra: * et transferéntur montes in cor maris.
45:4 Sonuérunt, et turbátæ sunt aquæ eórum: * conturbáti sunt montes in fortitúdine eius.
45:5 Flúminis ímpetus lætíficat civitátem Dei: * sanctificávit tabernáculum suum Altíssimus.
45:6 Deus in médio eius, non commovébitur: * adiuvábit eam Deus mane dilúculo.
45:7 Conturbátæ sunt gentes, et inclináta sunt regna: * dedit vocem suam, mota est terra.
45:8 Dóminus virtútum nobíscum: * suscéptor noster Deus Iacob.
45:9 Veníte, et vidéte ópera Dómini, quæ pósuit prodígia super terram: * áuferens bella usque ad finem terræ.
45:10 Arcum cónteret, et confrínget arma: * et scuta combúret igni.
45:11 Vacáte, et vidéte quóniam ego sum Deus: * exaltábor in géntibus, et exaltábor in terra.
45:12 Dóminus virtútum nobíscum: * suscéptor noster Deus Iacob.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Salmo 45 [8]
45:2 Dios es nuestro refugio y fortaleza, * nuestro defensor en las tribulaciones que tanto nos han acosado.
45:3 Por eso no temeremos aun cuando se conmueva la tierra, * y sean trasladados los montes al medio del mar.
45:4 Bramaron y se alborotaron sus aguas, * a su furioso ímpetu se estremecieron los montes.
45:5 Un río caudaloso alegra la ciudad de Dios; * el Altísimo ha santificado su Tabernáculo.
45:6 Está Dios en medio de ella, no será conmovida; * la socorrerá Dios ya desde el rayar el alba.
45:7 Se conturbaron las naciones, y bambolearon los reinos; * dio el Señor una voz, y la tierra se estremeció.
45:8 Con nosotros está el Señor de los ejércitos; * el Dios de Jacob es nuestro defensor.
45:9 Venid y observad las obras del Señor, y los prodigios que ha hecho sobre la tierra; * cómo ha alejado la guerra hasta el cabo del mundo.
45:10 Romperá los arcos, hará pedazos las armas, * y entregará al fuego los escudos.
45:11 Estad tranquilos, y considerad que Yo soy Dios; * ensalzado he de ser entre las naciones, y ensalzado en toda la tierra.
45:12 El Señor de los ejércitos está con nosotros; * nuestro defensor es el Dios de Jacob.
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén.
Psalmus 46 [9]
46:2 Omnes gentes, pláudite mánibus: * iubiláte Deo in voce exsultatiónis.
46:3 Quóniam Dóminus excélsus, terríbilis: * Rex magnus super omnem terram.
46:4 Subiécit pópulos nobis: * et gentes sub pédibus nostris.
46:5 Elégit nobis hereditátem suam: * spéciem Iacob, quam diléxit.
46:6 Ascéndit Deus in iúbilo: * et Dóminus in voce tubæ.
46:7 Psállite Deo nostro, psállite: * psállite Regi nostro, psállite.
46:8 Quóniam Rex omnis terræ Deus: * psállite sapiénter.
46:9 Regnábit Deus super gentes: * Deus sedet super sedem sanctam suam.
46:10 Príncipes populórum congregáti sunt cum Deo Ábraham: * quóniam dii fortes terræ veheménter eleváti sunt.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Salmo 46 [9]
46:2 Pueblos todos, batid palmas, * aclamad a Dios con gritos de júbilo;
46:3 Porque el Señor es sublime y terrible, * emperador de toda la tierra.
46:4 Él nos somete los pueblos * y nos sojuzga las naciones;
46:5 Él nos escogió por heredad suya: * gloria de Jacob, su amado.
46:6 Dios asciende entre aclamaciones; * el Señor, al son de trompetas:
46:7 Tocad para Dios, tocad, * tocad para nuestro Rey, tocad.
46:8 Porque Dios es el rey del mundo: * tocad con maestría.
46:9 Dios reina sobre las naciones, * Dios se sienta en su trono sagrado.
46:10 Los príncipes de los gentiles se reúnen con el pueblo del Dios de Abrahán; * porque de Dios son los grandes de la tierra, y Él es excelso.
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén.
Psalmus 47 [10]
47:2 Magnus Dóminus, et laudábilis nimis * in civitáte Dei nostri, in monte sancto eius.
47:3 Fundátur exsultatióne univérsæ terræ mons Sion, * látera Aquilónis, cívitas Regis magni.
47:4 Deus in dómibus eius cognoscétur: * cum suscípiet eam.
47:5 Quóniam ecce reges terræ congregáti sunt: * convenérunt in unum.
47:6 Ipsi vidéntes sic admiráti sunt, conturbáti sunt, commóti sunt: * tremor apprehéndit eos.
47:7 Ibi dolóres ut parturiéntis: * in spíritu veheménti cónteres naves Tharsis.
47:9 Sicut audívimus, sic vídimus in civitáte Dómini virtútum, in civitáte Dei nostri: * Deus fundávit eam in ætérnum.
47:10 Suscépimus, Deus, misericórdiam tuam, * in médio templi tui.
47:11 Secúndum nomen tuum, Deus, sic et laus tua in fines terræ: * iustítia plena est déxtera tua.
47:12 Lætétur mons Sion, et exsúltent fíliæ Iudæ: * propter iudícia tua, Dómine.
47:13 Circúmdate Sion, et complectímini eam: * narráte in túrribus eius.
47:14 Pónite corda vestra in virtúte eius: * et distribúite domos eius, ut enarrétis in progénie áltera.
47:15 Quóniam hic est Deus, Deus noster in ætérnum et in sǽculum sǽculi: * ipse reget nos in sǽcula.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Salmo 47 [10]
47:2 Grande es el Señor, y dignísimo de alabanza * en la ciudad de nuestro Dios, en su monte santo.
47:3 Con júbilo de toda la tierra se ha edificado el santuario en el monte de Sion, * la ciudad del gran rey, al lado del Septentrión.
47:4 Será Dios conocido en sus casas, * cuando haya de defenderla.
47:5 Porque he aquí que los reyes de la tierra se han coligado * y conjurado unánimemente.
47:6 Ellos mismos, cuando la vieron así, quedaron asombrados, llenos de turbación, * conmovidos y poseídos de terror.
47:7 Se apoderaron de ellos dolores como de parto. * Tú, con un viento impetuoso harás pedazos las naves de Tarsis.
47:9 Como lo oímos, así lo hemos visto en la ciudad del Señor de los ejércitos, en la ciudad de nuestro Dios; * la cual ha fundado Dios para siempre.
47:10 Hemos experimentado, ¡oh Dios!, tu misericordia * en medio de tu templo.
47:11 Así como tu Nombre, ¡oh Dios!, también tu gloria se extiende hasta los últimos términos de la tierra; * tu diestra está llena de justicia.
47:12 Alégrese el monte de Sion, y salten de gozo las hijas de Judá, * ¡oh Señor!, por razón de tus juicios.
47:13 Dad vueltas alrededor de Sion, examinadla por todos lados, * y contad sus torres.
47:14 Considerad atentamente su fortaleza, * fijaos bien en sus casas y edificios, para poder contarlo a la generación venidera.
47:15 Porque aquí está Dios, el Dios nuestro, para siempre y por los siglos de los siglos. * Él nos gobernará eternamente.
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén.
Psalmus 95 [11]
95:1 Cantáte Dómino cánticum novum: * cantáte Dómino, omnis terra.
95:2 Cantáte Dómino, et benedícite nómini eius: * annuntiáte de die in diem salutáre eius.
95:3 Annuntiáte inter gentes glóriam eius, * in ómnibus pópulis mirabília eius.
95:4 Quóniam magnus Dóminus, et laudábilis nimis: * terríbilis est super omnes deos.
95:5 Quóniam omnes dii géntium dæmónia: * Dóminus autem cælos fecit.
95:6 Conféssio, et pulchritúdo in conspéctu eius: * sanctimónia et magnificéntia in sanctificatióne eius.
95:7 Afférte Dómino, pátriæ géntium, afférte Dómino glóriam et honórem: * afférte Dómino glóriam nómini eius.
95:8 Tóllite hóstias, et introíte in átria eius: * adoráte Dóminum in átrio sancto eius.
95:9 Commoveátur a fácie eius univérsa terra: * dícite in géntibus quia Dóminus regnávit.
95:10 Étenim corréxit orbem terræ qui non commovébitur: * iudicábit pópulos in æquitáte.
95:11 Læténtur cæli, et exsúltet terra: commoveátur mare, et plenitúdo eius: * gaudébunt campi, et ómnia quæ in eis sunt.
95:12 Tunc exsultábunt ómnia ligna silvárum a fácie Dómini, quia venit: * quóniam venit iudicáre terram.
95:13 Iudicábit orbem terræ in æquitáte, * et pópulos in veritáte sua.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Salmo 95 [11]
95:1 Cantad al Señor un cántico nuevo, * cantad al Señor, toda la tierra;
95:2 Cantad al Señor, bendecid su nombre, * proclamad día tras día su victoria.
95:3 Contad a los pueblos su gloria, * sus maravillas a todas las naciones;
95:4 Porque es grande el Señor, y muy digno de alabanza, * más temible que todos los dioses.
95:5 Pues los dioses de los gentiles son apariencia, * mientras que el Señor ha hecho el cielo;
95:6 Honor y majestad lo preceden, * fuerza y esplendor están en su templo.
95:7 Familias de los pueblos, aclamad al Señor, aclamad la gloria y el poder del Señor, * aclamad la gloria del nombre del Señor,
95:8 Entrad en sus atrios trayéndole ofrendas. * Postraos ante el Señor en el atrio sagrado,
95:9 Tiemble en su presencia la tierra toda; * decid a los pueblos: «el Señor es rey,
95:10 Él afianzó el orbe, y no se moverá; * Él gobierna a los pueblos rectamente».
95:11 Alégrese el cielo, goce la tierra, retumbe el mar y cuanto lo llena; * vitoreen los campos y cuanto hay en ellos,
95:12 Aclamen los árboles del bosque, delante del Señor, que ya llega, * ya llega a regir la tierra:
95:13 Regirá el orbe con justicia * y los pueblos con fidelidad.
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén.
Psalmus 97 [12]
97:1 Cantáte Dómino cánticum novum: * quia mirabília fecit.
97:1 Salvávit sibi déxtera eius: * et brácchium sanctum eius.
97:2 Notum fecit Dóminus salutáre suum: * in conspéctu géntium revelávit iustítiam suam.
97:3 Recordátus est misericórdiæ suæ, * et veritátis suæ dómui Israël.
97:3 Vidérunt omnes términi terræ * salutáre Dei nostri.
97:4 Iubiláte Deo, omnis terra: * cantáte, et exsultáte, et psállite.
97:5 Psállite Dómino in cíthara, in cíthara et voce psalmi: * in tubis ductílibus, et voce tubæ córneæ.
97:6 Iubiláte in conspéctu regis Dómini: * moveátur mare, et plenitúdo eius: orbis terrárum, et qui hábitant in eo.
97:8 Flúmina plaudent manu, simul montes exsultábunt a conspéctu Dómini: * quóniam venit iudicáre terram.
97:9 Iudicábit orbem terrárum in iustítia, * et pópulos in æquitáte.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Confírma hoc, Deus, quod operátus es in nobis: a templo sancto tuo, quod est in Ierúsalem, allelúia, allelúia.
Salmo 97 [12]
97:1 Cantad al Señor un cántico nuevo, * porque ha hecho maravillas:
97:1 Su diestra le ha dado la victoria, * su santo brazo.
97:2 El Señor da a conocer su victoria, * revela a las naciones su justicia:
97:3 Se acordó de su misericordia * y su fidelidad en favor de la casa de Israel.
97:3 Los confines de la tierra han contemplado * la victoria de nuestro Dios.
97:4 Aclamad al Señor, tierra entera; * gritad, vitoread, tocad:
97:5 Tañed la cítara para el Señor, suenen los instrumentos: * con clarines y al son de trompetas,
97:6 Aclamad al Rey y Señor. * Retumbe el mar y cuanto contiene, la tierra y cuantos la habitan;
97:8 Aplaudan los ríos, aclamen los montes al Señor, * que llega para regir la tierra.
97:9 Regirá el orbe con justicia * y los pueblos con rectitud.
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén.
Ant. Confirma, oh Dios, esta obra que has realizado en nosotros, en tu santo templo que está en Jerusalén, aleluya, aleluya.
℣. Spíritus Paráclitus, allelúia.
℟. Docébit vos ómnia, allelúia.
℣. El Paráclito, el Espíritu Santo. Aleluya.
℟. Será quien os enseñe todo. Aleluya.
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum cotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.
Absolutio. Ipsíus píetas et misericórdia nos ádiuvet, qui cum Patre et Spíritu Sancto vivit et regnat in sǽcula sæculórum. Amen.
Padre nuestro, que estás en los cielos, santificado sea tu nombre, venga a nosotros tu reino, hágase tu voluntad así en la tierra como en el cielo. El pan nuestro de cada día dánosle hoy; perdónanos nuestras deudas, así como nosotros perdonamos a nuestros deudores:
℣. No nos dejes caer en tentación:
℟. Mas líbranos del mal.
Absolución. Que nos auxilie la clemencia y misericordia de aquel que vive y reina con el Padre y el Espíritu Santo por los siglos de los siglos. Amén.

℣. Iube, domne, benedícere.
Benedictio. Deus Pater omnípotens sit nobis propítius et clemens. Amen.

Lectio 5
Sermo Sancti Leónis Papæ
Sermo LXXV: de Pentecoste I; cap. I
Hodiérnam solemnitátem, dilectíssimi, in precípuis festis esse venerándam, ómnium Catholicórum corda cognóscunt. Nec dúbium est, quanta huic diéi reveréntia debeátur, quem Spíritus Sanctus excellentíssimo sui múneris miráculo consecrávit.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.

℟. Apparuérunt Apóstolis dispertítæ linguæ tamquam ignis, allelúia:
* Sedítque supra síngulos eórum Spíritus Sanctus, allelúia, allelúia.
℣. Et cœpérunt loqui váriis linguis, prout Spíritus Sanctus dabat éloqui illis.
℟. Sedítque supra síngulos eórum Spíritus Sanctus, allelúia, allelúia.

℣. Dígnate, Señor, dar tu bendición.
Bendición. Dios Padre todopoderoso tenga piedad y misericordia de nosotros. Amén.

Lectura 5
Homily of Pope St Leo
?
Dearly beloved, all Catholics know in their hearts that Pentecost is to be esteemed as one of the most important festivals. There is no question but that we owe great reverence to that day which the Holy Spirit has sanctified by his most excellent and wondrous Gift.
℣. Tú, Señor, ten piedad de nosotros.
℟. Demos gracias a Dios.

℟. Aparecieron a los apóstoles unas como lenguas de fuego que se repartieron, aleluya.
* Y el Espíritu Santo reposó sobre cada uno de ellos, aleluya.
℣. Y empezaron a hablar en diferentes lenguas, las palabras que el Espíritu Santo ponía en su boca.
℟. Y el Espíritu Santo reposó sobre cada uno de ellos, aleluya.
℣. Iube, domne, benedícere.
Benedictio. Christus perpétuæ det nobis gáudia vitæ. Amen.

Lectio 6
Nam ab illo die, quo Dóminus super omnem altitudinem cælórum ad déxteram Dei Patris concessúrus ascéndit, décimus iste est, qui ab eiúsdem resurrectióne quinquagésimus nobis in eo, a quo cœpit, illúxit magna mystéria véterum sacramentórum in se cóntinens et novórum; quibus manifestíssime declarátur, et grátiam prænuntiátam fuísse per legem et legem implétam esse per grátiam.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.

℟. Loquebántur váriis linguis Apóstoli magnália Dei,
* Prout Spíritus Sanctus dabat éloqui illis, allelúia.
℣. Repléti sunt omnes Spíritu Sancto, et cœpérunt loqui.
℟. Prout Spíritus Sanctus dabat éloqui illis, allelúia.
℣. Dígnate, Señor, dar tu bendición.
Bendición. Que Cristo nos conceda el gozo de la vida eterna. Amén.

Lectura 6
For this is the tenth day since the Lord ascended high above all heavens to sit down at the right hand of God the Father, and it is the fiftieth since his Resurrection, whereon the Lord initiated and made manifest mighty mysteries, binding together the old and the new covenants: thereby plainly revealing that grace was foreshadowed by the law, and that law has been perfected by grace.
℣. Tú, Señor, ten piedad de nosotros.
℟. Demos gracias a Dios.

℟. Los apóstoles publicaban en diversas lenguas las maravillas de Dios.
* Según las palabras que el Espíritu Santo ponía en su boca, aleluya.
℣. Quedaron todos llenos del Espíritu Santo y empezaron a hablar.
℟. Según las palabras que el Espíritu Santo ponía en su boca, aleluya.
℣. Iube, domne, benedícere.
Benedictio. Ignem sui amóris accéndat Deus in córdibus nostris. Amen.

Lectio 7
Sicut enim Hebrǽo quondam pópulo ab Ægýptiis liberáto, quinquagésimo die post immolatiónem agni, Lex data est in monte Sina; ita post passiónem, qua verus Dei Agnus occísus est, quinquagésimo a resurrectióne ipsíus die in Apóstolos plebómque credéntium, Spíritus Sanctus illápsus est, ut fácile díligens Christiánus agnóscat, inítia véteris Testaménti evangélicis ministrásse princípiis, et ab eódem Spíritu cónditum fœdus secúndum, a quo primum fúerat institútum.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.

℟. Disciplínam et sapiéntiam dócuit eos Dóminus, allelúia: firmávit in illis grátiam Spíritus sui,
* Et intelléctu implévit corda eórum, allelúia.
℣. Repentíno namque sónitu Spíritus Sanctus super eos venit.
℟. Et intelléctu implévit corda eórum, allelúia.
℣. Dígnate, Señor, dar tu bendición.
Bendición. Que Dios encienda en nuestros corazones el fuego de su amor. Amén.

Lectura 7
For as of old, when the Hebrews had been freed from the yoke of the Egyptians, the Law was given on Mount Sinai on the fiftieth day after the sacrifice of the passover lamb; so after the Passion when the true lamb of God was slain, the Holy Spirit descended upon the Apostles and upon the company of believers on the fiftieth day after his resurrection, in order that the faithful Christian might truly perceive that the mysteries of the Old Testament provide the foundations of the Gospel, and that the second Covenant was established by the same Spirit which had instituted the first.
℣. Tú, Señor, ten piedad de nosotros.
℟. Demos gracias a Dios.

℟. El Señor les enseñó la disciplina y la sabiduría, aleluya; les confirmó en la gracia de su Espíritu,
* Y llenó sus corazones de inteligencia, aleluya.
℣. Con un repentino rumor el Espíritu Santo vino sobre ellos.
℟. Y llenó sus corazones de inteligencia, aleluya.
℣. Iube, domne, benedícere.
Benedictio. A cunctis vítiis et peccátis absólvat nos virtus sanctæ Trinitátis. Amen.

Lectio 8
Ab hoc ígitur die tuba evangélicæ prædicatiónis intónuit: ab hoc die imbres charísmatum, flúmina benedictiónum, omne desértum et univérsam áridam rigavérunt: quóniam ad renovándam fáciem terræ Spíritus Dei ferebátur super aquas; et ad véteres ténebras abigéndas, novæ lucis fúlgura coruscábant, cum micántium splendóre linguárum, et verbum Dómini lúcidum, et elóquium conciperétur ignítum, cui ad creándum intelléctum, consummandúmque peccátum, et efficácia illuminándi, et vis inésset uréndi.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.

℟. Ite in univérsum orbem, et prædicáte Evangélium, allelúia:
* Qui credíderit et baptizátus fúerit, salvus erit, allelúia, allelúia, allelúia.
℣. In nómine meo dæmónia eiícient, linguis loquéntur novis, serpéntes tollent.
℟. Qui credíderit et baptizátus fúerit, salvus erit, allelúia, allelúia, allelúia.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Qui credíderit et baptizátus fúerit, salvus erit, allelúia, allelúia, allelúia.
℣. Dígnate, Señor, dar tu bendición.
Bendición.

Lectura 8
From this day, therefore the preaching of the Gospel has sounded forth like a trumpet; from this day the gentle rain of the gifts of the Spirit, the rivers of blessings, have watered all the dry and thirsty desert: for the Spirit of the Lord moved upon the face of the waters, that he might renew the face of the earth.; the new flames shone forth to chase away the old darkness with the brilliancy of fiery tongues and the clarity of the Word of God; flaming eloquence is conceived, from which proceeds understanding and the doing away of sins, through the Spirit's power of consuming and enlightening as by fire.
℣. Tú, Señor, ten piedad de nosotros.
℟. Demos gracias a Dios.

℟. Id a todo el mundo, y predicad el Evangelio, aleluya.
* El que creyere y fuere bautizado, se salvará, aleluya, aleluya, aleluya.
℣. En mi nombre lanzarán los demonios, hablarán nuevas lenguas, manosearán las serpientes.
℟. El que creyere y fuere bautizado, se salvará, aleluya, aleluya, aleluya.
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
℟. El que creyere y fuere bautizado, se salvará, aleluya, aleluya, aleluya.
Nocturn III.
Ant. Emítte Spíritum tuum, * et creabúntur: et renovábis fáciem terræ, allelúia, allelúia.
Canticum Isaiæ [13]
Isa 63:1-5
63:1 Quis est iste, qui venit de Edom, * tinctis véstibus de Bosra?
63:1 Iste formósus in stola sua, * grádiens in multitúdine fortitúdinis suæ.
63:1 Ego qui loquor iustítiam, * et propugnátor sum ad salvándum.
63:2 Quare ergo rubrum est induméntum tuum, * et vestiménta tua sicut calcántium in torculári?
63:3 Tórcular calcávi solus, * et de géntibus non est vir mecum:
63:3 Calcávi eos in furóre meo, * et conculcávi eos in ira mea:
63:3 Et aspérsus est sanguis eorum super vestiménta mea, * et ómnia induménta mea inquinávi.
63:4 Dies enim ultiónis in corde meo; * annus redemptiónis meæ venit.
63:5 Circumspéxi, et non erat auxiliátor; * quæsívi, et non fuit qui adiuváret:
63:5 Et salvávit mihi bráchium meum, * et indignátio mea ipsa auxiliáta est mihi.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Nocturn III.
Ant. Enviarás tu Espíritu * y serán creados; y renovarás la faz de la tierra, aleluya, aleluya.
Cántico de Isaías [13]
Isa 63:1-5
63:1 ¿Quién es ese que viene de Edom * y de Bosra con las vestiduras teñidas de sangre?
63:1 ¿Ese tan gallardo en su vestir, * y en cuyo andar se descubre la mucha fortaleza suya?
63:1 Yo soy el que predico la justicia, * y soy el protector que da la salud.
63:2 ¿Por qué está rojo tu vestido, * y tu ropa como la de quienes pisan la vendimia en el lagar?
63:3 El lagar le he pisado yo solo, * sin que nadie de entre las gentes haya estado conmigo
63:3 Pisé con mi furor, * y rehollé con mi ira,
63:3 Y su sangre salpicó mi vestido, * y manché toda mi ropa.
63:4 He aquí el día en mi corazón para tomar venganza: * es llegado mi tiempo de redimir.
63:5 Eché la vista alrededor, y no hubo quien acudiese a mi socorro: * anduve buscando, y no hallé persona que me ayudase:
63:5 Y solo me salvó mi brazo; * y la indignación, esa me sostuvo.
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén.
Canticum Oseæ [14]
Osea 6:1-6
6:1 Veníte, et revertámur ad Dóminum, † quia ipse cepit, et sanábit nos; * percútiet, et curábit nos.
6:3 Vivificábit nos post duos dies; † in die tértia suscitábit nos, * et vivémus in conspéctu eius.
6:3 Sciémus, sequemúrque, * ut cognoscámus Dóminum.
6:3 Quasi dilúculum præparátus est egréssus eius, * et véniet quasi imber nobis temporáneus et serótinus terræ.
6:4 Quid fáciam tibi, Ephraim? quid fáciam tibi, Iuda? † misericórdia vestra quasi nubes matutína, * et quasi ros mane pertránsiens.
6:5 Propter hoc dolávi in prophétis; † occídi eos in verbis oris mei: * et iudícia tua quasi lux egrediéntur.
6:6 Quia misericórdiam vólui, et non sacrifícium; * et sciéntiam Dei plus quam holocáusta.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Cántico de Oseas [14]
Osea 6:1-6
6:1 Venid, volvámonos al Señor, † porque él nos ha cautivado, pero nos pondrá en salvo; * nos ha herido, pero nos curará.
6:3 A los dos días nos vivificará; † al tercer día nos resucitará, * y viviremos en la presencia suya.
6:3 Lo conoceremos, lo seguiremos * para conocer al Señor.
6:3 Preparado está su advenimiento como la aurora, * y el Señor vendrá a nosotros como la lluvia de otoño y la primavera sobre la tierra.
6:4 ¿Qué haré contigo, Efraín? ¿Qué haré contigo, Judá? † La piedad vuestra es como una nube de la mañana, * cual rocío de madrugada que desaparece.
6:5 Por esto con los profetas os acepillé; † con las palabras de mi boca los maté: * y tu condenación aparecerá como la luz.
6:6 Porque misericordia es lo que yo quiero, y no sacrificio; * y la ciencia de Dios más que los holocaustos.
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén.
Canticum Sophoniæ [15]
Soph 3:8-13
3:8 Exspécta me, dicit Dóminus, in die resurrectiónis meæ in futúrum: * quia iudícium meum ut cóngregem gentes, et cólligam regna,
3:8 Et effúndam super eos indignatiónem meam, * omnem iram furóris mei:
3:8 In igne enim zeli mei * devorábitur omnis terra.
3:9 Quia tunc reddam pópulis lábium eléctum, † ut ínvocent omnes in nómine Dómini, * et sérviant ei húmero uno.
3:10 Ultra flúmina Æthiópiæ, inde súpplices mei; * fílii dispersórum meórum déferent munus mihi.
3:11 In die illa non confundéris super cunctis adinventiónibus tuis, * quibus prævaricáta es in me:
3:11 Quia tunc áuferam de médio tui magníloquos supérbiæ tuæ, * et non adiícies exaltári ámplius in monte sancto meo.
3:12 Et derelínquam in médio tui pópulum páuperem et egénum: * et sperábunt in nómine Dómini.
3:13 Relíquiæ Israël non fácient iniquitátem, † nec loquéntur mendácium, * et non inveniétur in ore eórum lingua dolósa:
3:13 Quóniam ipsi pascéntur, et accubábunt, * et non erit qui extérreat.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Emítte Spíritum tuum, et creabúntur: et renovábis fáciem terræ, allelúia, allelúia.
Cántico de Sofonías [15]
Soph 3:8-13
3:8 Por tanto, espérame, dice el Señor, en el dia venidero de mi resurrección: * porque mi voluntad es congregar las naciones y reunir los reinos;
3:8 Y entonces derramaré sobro ellos mi indignación, * y toda la ira y furor mío;
3:8 De modo que el fuego de mi celo * devorará toda la tierra.
3:9 Porque entonces purificaré los labios de las naciones, † a fin de que todas invoquen el Nombre del Señor, * y le sirvan bajo un mismo yugo.
3:10 Desde mas allá de los rios de Etiopía, desde allí vendrán mis adoradores, * los hijos del dispersado pueblo mío, á presentarme sus dones.
3:11 En aquel día no serás confundida por todas las obras tuyas, * con que prevaricaste contra mí;
3:11 Pues yo quitaré de en medio de ti los maestros que alimentan tu orgullo, * y no te engreirás más por tener mi santo monte.
3:12 Y dejaré en medio de ti un pueblo pobre y humilde: * el cual pondrá su esperanza en el Nombre del Señor.
3:13 Los restos del pueblo de Israel no cometerán injusticia, † ni hablarán mentira, * ni tendrán en su boca una lengua falaz;
3:13 Pues tendrán pastos excelentes, y gozarán descanso, * ni habrá nadie que les cause miedo.
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén.
Ant. Enviarás tu Espíritu y serán creados; y renovarás la faz de la tierra, aleluya, aleluya.
℣. Repléti sunt omnes Spíritu Sancto, allelúia.
℟. Et cœpérunt loqui, allelúia.
℣. Todos quedaron llenos del Espíritu Santo. Aleluya.
℟. Y empezaron a hablar. Aleluya.
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum cotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.
Absolutio. A vínculis peccatórum nostrórum absólvat nos omnípotens et miséricors Dóminus. Amen.
Padre nuestro, que estás en los cielos, santificado sea tu nombre, venga a nosotros tu reino, hágase tu voluntad así en la tierra como en el cielo. El pan nuestro de cada día dánosle hoy; perdónanos nuestras deudas, así como nosotros perdonamos a nuestros deudores:
℣. No nos dejes caer en tentación:
℟. Mas líbranos del mal.
Absolución. El Señor omnipotente y misericordioso desate las cadenas de nuestros pecados. Amén.

℣. Iube, domne, benedícere.
Benedictio. Evangélica léctio sit nobis salus et protéctio. Amen.

Lectio 9
Léctio sancti Evangélii secúndum Ioánnem
Ioannes 14:23-31
In illo témpore: Dixit Iesus discípulis suis: Si quis díligit me, sermónem meum servábit, et Pater meus díliget eum, et ad eum veniémus, et mansiónem apud eum faciémus. Et réliqua.

Homilía sancti Gregórii Papæ
Homilia 30 in Evangelia
Libet, fratres caríssimi, evangélicæ verba lectiónis sub brevitáte transcúrrere, ut post diútius líceat in contemplatióne tantæ solemnitátis immorári. Hódie namque Spíritus Sanctus repentíno sónitu super discípulos venit, mentésque carnálium in sui amórem permutávit, et foris apparéntibus linguis ígneis, intus facta sunt corda flammántia; quia dum Deum in ignis visióne suscepérunt, per amórem suáviter arsérunt. Ipse namque Spíritus Sanctus amor est: unde et Ioánnes dicit Deus cáritas est.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.

℟. Advénit ignis divínus, non combúrens sed illúminans, non consúmens sed lucens: et invénit corda discipulórum receptácula munda:
* Et tríbuit eis charísmatum dona, allelúia, allelúia.
℣. Invénit eos concórdes caritáte, et collustrávit eos inúndans grátia Deitátis.
℟. Et tríbuit eis charísmatum dona, allelúia, allelúia.

℣. Dígnate, Señor, dar tu bendición.
Bendición. Que la lectura del Evangelio nos salve y nos proteja. Amén.

Lectura 9
Lección del Santo Evangelio según San Juan.
Jn 14:23-31
En aquel tiempo: Dijo Jesús a sus discípulos: Si alguno me ama, observará mis palabras y mi Padre le amará, y vendremos a él, y estableceremos nuestra morada en él. Y lo que sigue.

Homilía de San Gregorio, Papa.
Homilía 30 sobre los Evangelios.
Nos proponemos, hermanos carísimos, ser muy breves en la explicación de las palabras evangélicas, a fin de que después podáis deteneros más tiempo en la contemplación de una tan grande solemnidad. Porque hoy el Espíritu Santo, con un inesperado estruendo descendió sobre los discípulos y transformó sus corazones carnales por medio de su amor. Al aparecer en el exterior las lenguas de fuego, sus corazones quedaron interiormente inflamados, ya que viendo a Dios bajo el aspecto de fuego, ardieron suavemente en su amor. Porque el Espíritu Santo es amor, por lo cual dice San Juan: Dios es caridad. Por tanto, aquel que con toda su alma desea a Dios, ya posee ciertamente al que ama, ya que nadie podría amar a Dios, si no tuviera al que ama.
℣. Tú, Señor, ten piedad de nosotros.
℟. Demos gracias a Dios.

℟. Descendió el fuego divino, no abrasando sino iluminando, no consumiendo sino resplandeciendo, y halló los corazones de los discípulos como moradas limpias:
* Y les dio los dones de sus carismas, aleluya, aleluya.
℣. Les halló unidos por la caridad, y les iluminó llenándoles de la gracia divina.
℟. Y les dio los dones de sus carismas, aleluya, aleluya.
℣. Iube, domne, benedícere.
Benedictio. Ille nos benedícat, qui sine fine vivit et regnat. Amen.

Lectio 10
Qui ergo mente íntegra Deum desíderat, profécto iam habet, quem amat. Neque enim quisquam posset Deum dilígere, si eum quem díligit, non habéret. Sed ecce, si unusquísque vestrum requirátur an díligat Deum: tota fidúcia et secúra mente respóndet, Díligo. In ipso autem lectiónis exórdio audístis quid Véritas dicit: Si quis díligit me, sermónem meum servábit. Probátio ergo dilectiónis, exhibítio est óperis. Hinc in epístola sua idem Ioánnes dicit: Qui dicit: Díligo Deum, et mandáta eius non custódit, mendax est.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.

℟. Spíritus Sanctus replévit totam domum, ubi erant Apóstoli: et apparuérunt illis dispertítæ linguæ, tamquam ignis, sedítque supra síngulos eórum:
* Et repléti sunt omnes Spíritu Sancto, et cœpérunt loqui váriis linguis, prout Spíritus Sanctus dabat éloqui illis, allelúia, allelúia, allelúia.
℣. Dum ergo essent in unum discípuli congregáti propter metum Iudæórum, sonus repénte de cælo venit super eos.
℟. Et repléti sunt omnes Spíritu Sancto, et cœpérunt loqui váriis linguis, prout Spíritus Sanctus dabat éloqui illis, allelúia, allelúia, allelúia.
℣. Dígnate, Señor, dar tu bendición.
Bendición. Que nos bendiga Aquél que vive y reina sin fin. Amén.

Lectura 10
Lección del Santo Evangelio según San Juan.
Jn 14:23-31
En aquel tiempo: Dijo Jesús a sus discípulos: Si alguno me ama, observará mis palabras y mi Padre le amará, y vendremos a él, y estableceremos nuestra morada en él. Y lo que sigue.

Homilía de San Gregorio, Papa.
Homilía 30 sobre los Evangelios.
Nos proponemos, hermanos carísimos, ser muy breves en la explicación de las palabras evangélicas, a fin de que después podáis deteneros más tiempo en la contemplación de una tan grande solemnidad. Porque hoy el Espíritu Santo, con un inesperado estruendo descendió sobre los discípulos y transformó sus corazones carnales por medio de su amor. Al aparecer en el exterior las lenguas de fuego, sus corazones quedaron interiormente inflamados, ya que viendo a Dios bajo el aspecto de fuego, ardieron suavemente en su amor. Porque el Espíritu Santo es amor, por lo cual dice San Juan: Dios es caridad. Por tanto, aquel que con toda su alma desea a Dios, ya posee ciertamente al que ama, ya que nadie podría amar a Dios, si no tuviera al que ama. Si a cualquiera de vosotros se le pregunta, si ama a Dios, con toda confianza y seguridad responderá: Le amo. Pero habéis oído lo que al principio mismo de la lectura evangélica dice la Verdad: “Si alguno me ama, guardará mi palabra”. De consiguiente, la prueba del amor son las obras. Por esto san Juan, en su Epístola, dice: “El que dice: Amo a Dios, si no guarda sus mandamientos, este tal es un mentiroso”. Amamos de verdad a Dios, si guardamos sus preceptos; si nos abstenemos de los placeres vedados. Pues aquel que se deja arrastrar por los placeres ilícitos, en verdad no ama a Dios, supuesto que con su voluntad le contradice.
℣. Tú, Señor, ten piedad de nosotros.
℟. Demos gracias a Dios.

℟. El Espíritu Santo llenó toda la casa en donde estaban los apóstoles, y aparecieron sobre ellos como unas lenguas de fuego que se repartieron y se asentaron sobre cada uno de ellos:
* Y todos quedaron llenos del Espíritu Santo, y comenzaron a hablar en diversas lenguas las palabras que el Espíritu Santo ponía en su boca, aleluya, aleluya, aleluya.
℣. Mientras los discípulos se hallaban reunidos por miedo a los judíos, un ruido vino repentinamente sobre ellos.
℟. Y todos quedaron llenos del Espíritu Santo, y comenzaron a hablar en diversas lenguas las palabras que el Espíritu Santo ponía en su boca, aleluya, aleluya, aleluya.
℣. Iube, domne, benedícere.
Benedictio. Divínum auxílium máneat semper nobíscum. Amen.

Lectio 11
Vere étenim Deum dilígimus et mandáta eius custodímus, si nos a nostris voluptátibus coarctámus. Nam qui adhuc per illícita desidéria díffluit, profécto Deum non amat: quia ei in sua voluntáte contradícit. Et Pater meus díliget eum, et ad eum veniémus, et mansiónem apud eum faciémus. Pensáte, fratres caríssimi, quanta sit ista dígnitas, habére in cordis hospítio advéntum Dei.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.

℟. Non vos me elegístis, sed ego elégi vos, et pósui vos:
* Ut eátis, et fructum afferátis, et fructus vester máneat, allelúia, allelúia.
℣. Sicut misit me Pater, et ego mitto vos.
℟. Ut eátis, et fructum afferátis, et fructus vester máneat, allelúia, allelúia.
℣. Dígnate, Señor, dar tu bendición.
Bendición. Que la ayuda de Dios nos acompañe siempre. Amén.

Lectura 11
Si a cualquiera de vosotros se le pregunta, si ama a Dios, con toda confianza y seguridad responderá: Le amo. Pero habéis oído lo que al principio mismo de la lectura evangélica dice la Verdad: “Si alguno me ama, guardará mi palabra”. De consiguiente, la prueba del amor son las obras. Por esto san Juan, en su Epístola, dice: “El que dice: Amo a Dios, si no guarda sus mandamientos, este tal es un mentiroso”. Amamos de verdad a Dios, si guardamos sus preceptos; si nos abstenemos de los placeres vedados. Pues aquel que se deja arrastrar por los placeres ilícitos, en verdad no ama a Dios, supuesto que con su voluntad le contradice. "Y mi Padre le amará, y vendremos a él, y constituiremos en él nuestra morada”. Pensad, carísimos hermanos, cuán grande sea esta dignidad, de tener en la habitación de nuestra alma la morada del mismo Dios. Ciertamente si en nuestra casa entrase alguien muy rico o muy poderoso, con toda diligencia la limpiaríamos, a fin de que nada pudiese desagradar al huésped. Purifique, por lo tanto, las manchas de su interior, el que prepara para Dios la habitación de su alma. Mas tened en cuenta lo que dice la Verdad: “Vendremos y haremos nuestra morada en él”. Es cierto que el Señor viene a los corazones de algunos, y no hace en ellos su morada, ya que si bien mediante la compunción conciben cierto temor de Dios, con todo, al ser tentados se olvidan de que se hayan compungido, y así vuelven a los pecados de tal suerte como si jamás los hubiesen llorado.
℣. Tú, Señor, ten piedad de nosotros.
℟. Demos gracias a Dios.

℟. No me habéis elegido vosotros, sino que Yo os he elegido y destinado:
* Para que vayáis y hagáis fruto, y vuestro fruto sea duradero, aleluya, aleluya.
℣. Así como me envió el Padre, Yo os envío a vosotros.
℟. Para que vayáis y hagáis fruto, y vuestro fruto sea duradero, aleluya, aleluya.
℣. Iube, domne, benedícere.
Benedictio. Ad societátem cívium supernórum perdúcat nos Rex Angelórum. Amen.

Lectio 12
Certe, si domum nostram quisquam dives aut prǽpotens amícus intráret, omni festinántia domus tota mundarétur, ne quid fortásse esset, quod óculos amíci intrántis offénderet. Tergat ergo sordes pravi óperis, qui Deo prǽparat domum mentis. Sed vidéte quid Véritas dicat: Veniémus, et mansiónem apud eum faciémus. In quorúmdam étenim corda venit, et mansiónem non facit: quia, per compunctiónem quidem, Dei respéctum percípiunt, sed tentatiónis témpore hoc ipsum quo compúncti fúerant, obliviscúntur; sicque ad perpetránda peccáta rédeunt, ac si hæc mínime planxíssent.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.

℟. Spíritus Dómini replévit orbem terrárum:
* Et hoc quod cóntinet ómnia, sciéntiam habet vocis, allelúia, allelúia.
℣. Omnium est enim ártifex, omnem habens virtútem, ómnia prospíciens.
℟. Et hoc quod cóntinet ómnia, sciéntiam habet vocis, allelúia, allelúia.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Et hoc quod cóntinet ómnia, sciéntiam habet vocis, allelúia, allelúia.
℣. Dígnate, Señor, dar tu bendición.
Bendición. Que el Rey de los ángeles nos agregue a los ciudadanos del cielo. Amén.

Lectura 12
"Y mi Padre le amará, y vendremos a él, y constituiremos en él nuestra morada”. Pensad, carísimos hermanos, cuán grande sea esta dignidad, de tener en la habitación de nuestra alma la morada del mismo Dios. Ciertamente si en nuestra casa entrase alguien muy rico o muy poderoso, con toda diligencia la limpiaríamos, a fin de que nada pudiese desagradar al huésped. Purifique, por lo tanto, las manchas de su interior, el que prepara para Dios la habitación de su alma. Mas tened en cuenta lo que dice la Verdad: “Vendremos y haremos nuestra morada en él”. Es cierto que el Señor viene a los corazones de algunos, y no hace en ellos su morada, ya que si bien mediante la compunción conciben cierto temor de Dios, con todo, al ser tentados se olvidan de que se hayan compungido, y así vuelven a los pecados de tal suerte como si jamás los hubiesen llorado.
℣. Tú, Señor, ten piedad de nosotros.
℟. Demos gracias a Dios.

℟. El Espíritu del Señor llenó todo el orbe de la tierra:
* Y como comprende todas las cosas, conoce todas las lenguas, aleluya, aleluya.
℣. Él es el autor de todo; tiene toda virtud, y todo lo ve.
℟. Y como comprende todas las cosas, conoce todas las lenguas, aleluya, aleluya.
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
℟. Y como comprende todas las cosas, conoce todas las lenguas, aleluya, aleluya.


Te Deum
Te Deum laudámus: * te Dóminum confitémur.
Te ætérnum Patrem * omnis terra venerátur.
Tibi omnes Ángeli, * tibi Cæli, et univérsæ Potestátes:
Tibi Chérubim et Séraphim * incessábili voce proclámant:

(Fit reverentia) Sanctus, Sanctus, Sanctus * Dóminus Deus Sábaoth.

Pleni sunt cæli et terra * maiestátis glóriæ tuæ.
Te gloriósus * Apostolórum chorus,
Te Prophetárum * laudábilis númerus,
Te Mártyrum candidátus * laudat exércitus.
Te per orbem terrárum * sancta confitétur Ecclésia,
Patrem * imménsæ maiestátis;
Venerándum tuum verum * et únicum Fílium;
Sanctum quoque * Paráclitum Spíritum.
Tu Rex glóriæ, * Christe.
Tu Patris * sempitérnus es Fílius.

Fit reverentia
Tu, ad liberándum susceptúrus hóminem: * non horruísti Vírginis úterum.

Tu, devícto mortis acúleo, * aperuísti credéntibus regna cælórum.
Tu ad déxteram Dei sedes, * in glória Patris.
Iudex créderis * esse ventúrus.

Sequens versus dicitur flexis genibus
Te ergo quǽsumus, tuis fámulis súbveni, * quos pretióso sánguine redemísti.

Ætérna fac cum Sanctis tuis * in glória numerári.
Salvum fac pópulum tuum, Dómine, * et bénedic hereditáti tuæ.
Et rege eos, * et extólle illos usque in ætérnum.
Per síngulos dies * benedícimus te.

Fit reverentia, secundum consuetudinem
Et laudámus nomen tuum in sǽculum, * et in sǽculum sǽculi.

Dignáre, Dómine, die isto * sine peccáto nos custodíre.
Miserére nostri, Dómine, * miserére nostri.
Fiat misericórdia tua, Dómine, super nos, * quemádmodum sperávimus in te.
In te, Dómine, sperávi: * non confúndar in ætérnum.


Te Deum
A ti, oh Dios, alabamos: * a ti, oh Señor, te confesamos.
A ti, Padre Eterno, * reconoce y venera toda la tierra;
A ti todos los Ángeles, * a ti los cielos y todas las Potestades;
A ti los Querubines y Serafines, * claman sin cesar:

(Reverencia) Santo, Santo, Santo * el Señor Dios de los ejércitos.

Llenos están los cielos y la tierra * de la Majestad de tu gloria.
A ti el glorioso coro * de los Apóstoles,
A ti la venerable muchedumbre * de los Profetas,
A ti alaba el numeroso ejército * de los Mártires.
A ti la Iglesia santa * confiesa por toda la redondez de la tierra:
Por Padre * de inmensa majestad;
Y que debe ser adorado * tu verdadero y único Hijo;
Y también el Espíritu Santo * consolador.
Tú, oh Cristo, * eres Rey de la gloria.
Tú, el Hijo sempiterno * del Padre.

Reverencia
Tú, para rescatarnos * te hiciste hombre, y no tuviste a menos encerrarte en el seno de una Virgen.

Tú, destruido el imperio de la muerte, * abriste a los fieles el reino de los cielos.
Tú estás sentado a la diestra de Dios, * en la gloria del Padre.
Y de allí creemos * que vendrás a juzgarnos.

El siguiente verso se dice de rodillas.
Por esto te suplicamos socorras a tus siervos, * a quienes con tu sangre preciosa redimiste.

Haz que en la eterna gloria * seamos del número de tus santos.
Salva, Señor, a tu pueblo, * y bendice a tu herencia.
Y gobiérnalos, * y ensálzalos para siempre.
Todos los días * te bendecimos.

Reverencia, como es costumbre
Y alabamos tu nombre en los siglos, * y en los siglos de los siglos.

Dígnate, Señor, conservarnos * sin pecado en este día.
Ten, Señor, piedad de nosotros; * sí, ten de nosotros piedad.
Descienda, Señor, tu misericordia sobre nosotros, * pues pusimos en ti nuestra esperanza.
En ti, Señor, esperaré: * nunca seré confundido.
Sequéntia +︎ sancti Evangélii secúndum Ioánnem
Ioannes 14:23-31
℟. Glória tibi, Dómine.
In illo témpore: Dixit Iesus discípulis suis: Si quis díligit me, sermónem meum servábit, et Pater meus díliget eum, et ad eum veniémus et mansiónem apud eum faciémus: qui non díligit me, sermónes meos non servat. Et sermónem quem audístis, non est meus: sed eius, qui misit me, Patris. Hæc locútus sum vobis, apud vos manens. Paráclitus autem Spíritus Sanctus, quem mittet Pater in nómine meo, ille vos docébit ómnia et súggeret vobis ómnia, quæcúmque díxero vobis. Pacem relínquo vobis, pacem meam do vobis: non quómodo mundus dat, ego do vobis. Non turbétur cor vestrum neque formídet. Audístis, quia ego dixi vobis: Vado et vénio ad vos. Si diligerétis me, gauderétis útique, quia vado ad Patrem: quia Pater maior me est. Et nunc dixi vobis, priúsquam fiat: ut, cum factum fúerit, credátis. Iam non multa loquar vobíscum. Venit enim princeps mundi huius, et in me non habet quidquam. Sed ut cognóscat mundus, quia díligo Patrem, et sicut mandátum dedit mihi Pater, sic fácio.
℟. Amen

Te decet laus, te decet hymnus: tibi glória Deo Patri, et Fílio, cum Spíritu Sancto in sǽcula sæculórum. Amen.
Lectura +︎ del Santo Evangelio según san Juan
Jn 14:23-31
℟. Glory be to you, O Lord.
En aquel tiempo dijo Jesús a sus discípulos: El que me ama, guardará mi Palabra, y mi Padre lo amará, y vendremos a él, y haremos morada en Él. El que no me ama, no guarda mis palabras. Y la palabra que estáis oyendo no es mía, sino del Padre que me envió. Os he hablado de esto ahora, que estoy a vuestro lado.; pero el Paráclito, el Espíritu Santo, que enviará el Padre en mi nombre, será quien os lo enseñe todo y os vaya recordando todo lo que yo os he dicho. La paz os dejo, mi paz os doy; no os la doy yo como la da el mundo. Que no tiemble vuestro corazón ni se acobarde. Me habéis oído decir: “Me voy, y vuelvo a vuestro lado”. Si me amarais, os alegraríais de que vaya al Padre; porque el Padre es más que yo. Os lo he dicho ahora, antes de que suceda, para que cuando suceda sigáis creyendo. Ya no hablaré mucho con vosotros, pues se acerca el príncipe de este mundo; no es que él tenga poder sobre mí, pero es necesario que el mundo comprenda que yo amo al Padre, y que lo que el Padre me manda yo lo hago.
℟. Amen

A ti se te debe la alabanza, a ti el himno y la gloria, Dios Padre, Hijo y Espíritu Santo por los siglos de los siglos. Amén.
Oratio {ex Proprio de Tempore}
Orémus.
Deus, qui hodiérna die corda fidélium Sancti Spíritus illustratióne docuísti: da nobis in eódem Spíritu recta sápere; et de eius semper consolatióne gaudére.
Per Dóminum nostrum Iesum Christum, Fílium tuum: qui tecum vivit et regnat in unitáte eiúsdem Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
℟. Amen.

Reliqua omittuntur, nisi Laudes separandæ sint.
Oración {del Propio del Tiempo}
Oremos.
¡Oh Dios, que hoy has iluminado los corazones de tus hijos con la luz del Espíritu Santo! Haznos dóciles a tu Espíritu para gustar siempre el bien y gozar de su consuelo.
Por nuestro Señor Jesucristo, tu Hijo, que vive y reina contigo en la unidad del mismo Espíritu Santo, Dios, por todos los siglos de los siglos.
℟. Amén.

El resto se omite, salvo que Laúdes se haga aparte.
Conclusio
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
℣. Benedicámus Dómino.
℟. Deo grátias.
℣. Fidélium ánimæ per misericórdiam Dei requiéscant in pace.
℟. Amen.
Conclusión
℣. Señor, escucha nuestra oración.
℟. Y llegue a ti nuestro clamor.
℣. Bendigamos al Señor.
℟. Demos gracias a Dios.
℣. Las almas de los fieles, por la misericordia de Dios, descansen en paz.
℟. Amén.

Matutinum    Laudes
Prima    Tertia    Sexta    Nona
Vesperae    Completorium
Omnes    Plures    Appendix

Options    Sancta Missa    Ordo

Versions
Tridentine - 1570
Tridentine - 1888
Tridentine - 1906
Divino Afflatu - 1954
Reduced - 1955
Rubrics 1960 - 1960
Rubrics 1960 - 2020 USA
Monastic - 1963
Ordo Praedicatorum - 1962
Language 2
Latin
Dansk
Deutsch
English
Español
Français
Italiano
Magyar
Polski
Português
Latin-Bea
Polski-Newer
Votives
Hodie
Apostolorum
Evangelistarum
Unius Martyris
Plurimorum Martyrum
Confessoris Pontificis
Doctorum Pontificium
Confessoris non Pontificis
Doctoris non Pontificis
Unam Virginum
Plures Virgines
Non Virginum Martyrum
Non Virginum non Martyrum
Dedicationis Ecclesiae
Officium defunctorum
Beata Maria in Sabbato
Beatae Mariae Virginis
Officium parvum Beatae Mariae Virginis

Versions      Credits      Download      Rubrics      Technical      Help